Lots of impressions but 'hakuna matata'
Door: Xanne Kuppens
Blijf op de hoogte en volg Xanne
09 September 2014 | Kenia, Kisumu
Pfoe wat een dagen! Tweede poging om te stappen ging beter. Lekker gedanst en drankjes gedaan. Zondag hebben we voorstellingen gezien van straatkinderen hier in Kisumu! Echt super leuk, ze hadden workshops gehad (kleuren, dansen en muziek maken) en lieten zien wat ze gemaakt hadden. Ze hadden de afgelopen maanden al naar dat festival toegewerkt en hadden 3 toneelstukken gemaakt met leuke einddansjes. Zoals gewoonlijk ben ik er op het laatst ook nog maar even tussen gaan staan en heb nog even mee staan dansen. Na de toneelstukjes hebben we nog even naar een super mooie zonsondergang gekeken aan het water. Echt heel tof!
Gisteren was het dan zo ver; de eerste stagedag. Jeetje wat viel die tegen! Niet zozeer het werk wat ik moest doen (want dat was gewoon vooral kijken, zoals altijd de eerste dagen) maar die indrukken!!! Er liggen op een kamer ongeveer 8 kinderen op een rij zonder enige privacy.
Er zijn daar 4 verschillende gradaties waarin de kindjes verdeeld zijn.
Isolatie: hier is het bloedheet, geen ramen of deuren open, geen ventilatie en met 7 op een kamer. De meeste zijn pasgeborene.
Soort van IC: hier liggen veel kindjes aan de beademing, er is een tekort aan bedden waardoor er vier kindjes over twee bedden verdeeld moesten worden en hier liggen ongeveer 12 kindjes. Hier is geen deur of iets om binnen te komen.
Onder de 3 jaar: zoals je al zou denken liggen hier kindjes onder de drie jaar. Deze 'zaal' wordt verdeeld in tweeën; een met ernstig zieke kindjes en een met kindjes die bijna naar huis mogen. Per deel (het wordt verdeeld door een muur die niet tot het plafond sluit) kunnen denk ik 20 kindjes liggen.
Boven de 3 jaar: hier liggen kindjes boven de drie jaar. Deze is hetzelfde verdeeld als 'onder de 3 jaar'.
Gister heb ik de hele dag meegelopen met de dokters. Die doen een rondje waarbij ze langs elke patiënt gaan. Dit doen ze niet met drie man ofzo, nee dat doen ze met negen man tegelijk! Ze nemen door wat de kinderen hebben, checken ze lichamelijk en stellen een beleid op. De dokters doen ook bloed afnemen, infusen inbrengen en lumbaal puncties (hersenvocht afnemen via een ruggenprik). Dat wordt in een klein kamertje gedaan waar 3 kinderen tegelijk worden behandeld.
Het is allemaal zo anders dan in Nederland. Je kan het je haast niet voorstellen en het is ook echt niet om de gezondheidszorg hier af te kraken maar het is wel heel lastig om eraan te wennen.
Vandaag was een betere dag. De kindjes krijgen per 24 uur 4x medicatie (3.00, 9.00, 15.00, 21.00 uur) dit wordt bijna allemaal via het infuus door een spuitje ingespoten. Hier in het ziekenhuis doet de verpleging dat. Daar ben ik dus heel de dag mee op pad geweest. Ik heb allerlei medicatie bij die kindjes in hun infuus gespoten. Omdat hun huid donker is zijn aders slecht te zien en is het lastig om een infuus te prikken. Als het dus niet lukt een infuus in te brengen krijgen ze geen medicatie. Dat infuus wordt dan de dag erop opnieuw geprobeerd in te brengen.
Nog ff iets wat ik nog nooit gezien had is paracetamol hier. Dat zit in een potje, is roze en is vloeibaar. Het wordt met een lepel of spuitje aan de kinderen gegeven. Het ruikt ook heel erg zoet dus ben benieuwd hoe het smaakt... Haha.
Nu ga ik stoppen hoor! Het was even een lang verhaal maar nu ben ik weer helemaal bij! Ik hou jullie op de hoogte. Ik heb het wel naar mijn zin hoor! En ben blij dat ik die kindjes kan helpen maar het is heel erg omschakelen.
Nou dikke kus en ik schrijf snel weer!!!
Xxxxx
Gisteren was het dan zo ver; de eerste stagedag. Jeetje wat viel die tegen! Niet zozeer het werk wat ik moest doen (want dat was gewoon vooral kijken, zoals altijd de eerste dagen) maar die indrukken!!! Er liggen op een kamer ongeveer 8 kinderen op een rij zonder enige privacy.
Er zijn daar 4 verschillende gradaties waarin de kindjes verdeeld zijn.
Isolatie: hier is het bloedheet, geen ramen of deuren open, geen ventilatie en met 7 op een kamer. De meeste zijn pasgeborene.
Soort van IC: hier liggen veel kindjes aan de beademing, er is een tekort aan bedden waardoor er vier kindjes over twee bedden verdeeld moesten worden en hier liggen ongeveer 12 kindjes. Hier is geen deur of iets om binnen te komen.
Onder de 3 jaar: zoals je al zou denken liggen hier kindjes onder de drie jaar. Deze 'zaal' wordt verdeeld in tweeën; een met ernstig zieke kindjes en een met kindjes die bijna naar huis mogen. Per deel (het wordt verdeeld door een muur die niet tot het plafond sluit) kunnen denk ik 20 kindjes liggen.
Boven de 3 jaar: hier liggen kindjes boven de drie jaar. Deze is hetzelfde verdeeld als 'onder de 3 jaar'.
Gister heb ik de hele dag meegelopen met de dokters. Die doen een rondje waarbij ze langs elke patiënt gaan. Dit doen ze niet met drie man ofzo, nee dat doen ze met negen man tegelijk! Ze nemen door wat de kinderen hebben, checken ze lichamelijk en stellen een beleid op. De dokters doen ook bloed afnemen, infusen inbrengen en lumbaal puncties (hersenvocht afnemen via een ruggenprik). Dat wordt in een klein kamertje gedaan waar 3 kinderen tegelijk worden behandeld.
Het is allemaal zo anders dan in Nederland. Je kan het je haast niet voorstellen en het is ook echt niet om de gezondheidszorg hier af te kraken maar het is wel heel lastig om eraan te wennen.
Vandaag was een betere dag. De kindjes krijgen per 24 uur 4x medicatie (3.00, 9.00, 15.00, 21.00 uur) dit wordt bijna allemaal via het infuus door een spuitje ingespoten. Hier in het ziekenhuis doet de verpleging dat. Daar ben ik dus heel de dag mee op pad geweest. Ik heb allerlei medicatie bij die kindjes in hun infuus gespoten. Omdat hun huid donker is zijn aders slecht te zien en is het lastig om een infuus te prikken. Als het dus niet lukt een infuus in te brengen krijgen ze geen medicatie. Dat infuus wordt dan de dag erop opnieuw geprobeerd in te brengen.
Nog ff iets wat ik nog nooit gezien had is paracetamol hier. Dat zit in een potje, is roze en is vloeibaar. Het wordt met een lepel of spuitje aan de kinderen gegeven. Het ruikt ook heel erg zoet dus ben benieuwd hoe het smaakt... Haha.
Nu ga ik stoppen hoor! Het was even een lang verhaal maar nu ben ik weer helemaal bij! Ik hou jullie op de hoogte. Ik heb het wel naar mijn zin hoor! En ben blij dat ik die kindjes kan helpen maar het is heel erg omschakelen.
Nou dikke kus en ik schrijf snel weer!!!
Xxxxx
-
09 September 2014 - 20:58
Patricia:
Hey Xanne, jee, ja daar kunnen wij ons bijna geen voorstelling van maken wat jij beschrijft. Kan me voorstellen dat dat een diepe indruk op je heeft gemaakt.
En qua dansen zul jij daar wel lekker aan je trekken komen. ..Daar ben ik niet bang voor.
Nou, veel leren, kijken en indrukken opdoen maar bovenal:
Have fun, xxx Patricia
-
09 September 2014 - 21:02
Lisette:
ha xanne, wat een andere wereld he!!! maak er een mooie tijd van........ super leuk om je zo te volgen x
-
09 September 2014 - 21:15
Rianne:
Hee meis,
Ja dat is weer eens wat anders dan al die ruimte en luxe die we hier in de ziekenhuizen hebben.. je zal nu wel zoiets hebben van.. waar zeuren wij toch over? Super goed van je dat je ook de andere kant van de wereld aan het zien bent! :)
Succes meis en ik ben benieuwd naar je foto's als je terug bent!
Dikke kus -
09 September 2014 - 21:28
Mariska:
En wij maar zeuren over de gezondheidszorg hier in Nederland!
Geloof dat we daar eens mee moeten stoppen als je dit allemaal lees!
Wat een luxe hebben wij dan toch he.
Succes nog verder met je stage, leuk om je verslagen te lezen.
Gr. Mariska. -
09 September 2014 - 23:47
Linda :
Wauw wat een indrukken !! Prachtig verhaal, wat is de zorg daar toch anders En vooral hoe verwend zijn wij hier. Kijk je wel uit dat je niet te veel verantwoording in je schoenen geschoven krijgt ;-) Zal je zeker volgen Heel veel succes daar xxxlin -
10 September 2014 - 07:13
Papa En Mama:
Lieve schat, je doet t super! Het is heel heftig allemaal maar jij kunt dit! Ga zo door moppie xxx -
10 September 2014 - 09:58
Esther:
Wat een indrukken meid !! Succes daar
-
10 September 2014 - 11:16
Roeli Comanne:
Ach lieve meid, ik kan me zó voorstellen dat het heel indrukwekkend is. Je maakt je er een voorstelling van maar de werkelijkheid is altijd anders. Fijn dat je daar iets kunt betekenen. Liefs, Roeli -
10 September 2014 - 11:56
Etienne:
Wow Xanne, wat een verhalen zeg. Jij ziet daar heel wat. En bijzonder dat het er daar zo anders aan toe gaat dan hier in de gezondheidszorg. Fijn om te lezen dat je het goed naar je zin hebt. Veel plezier en succes verder. -
14 September 2014 - 20:41
Conni Rijk:
Hoi Xanne,
Wat super jouw eerste ervaringen te lezen. Het verschil zal zeker gigantisch zijn in vergelijking met Nederland, maar wat zul je ook veel leren daar. Meid, geniet ervan! Ik ven benieuwd naar je volgende verhalen en zal je zeker volgen via jouw site.
Lieve groetjes, Conni
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
